Christen in het Oosten

Russische pastors zoals ik hen heb mogen leren kennen, hebben een eenvoudige taakopvatting: hun leven - en daarna hun woorden - delen met de hun toevertrouwde kudde en hun omgeving, schrijft Geert-Jan Noorman.

In het Armeense dorp waar evangelist Alexander Kostenko woont, weet iedereen dat je bij hem niet tevergeefs aanklopt als de auto niet wil starten of een kachel het midden in de winter begeeft. De Heere schonk hem twee rechterhanden, die hij volop laat wapperen voor het Koninkrijk. Voor gelovigen en ongelovigen. En tijdens dat wapperen spreekt hij over God en over de vergeving van zonden.

Mensen die wel eens achter het zogeheten IJzeren gordijn zijn geweest, komen nagenoeg zonder uitzondering terug met lof voor de gastvrijheid die aan hen werd betoond. Gedekte tafels vol lekkernijen, geopende kansels, souvenirtjes voor het thuisfront…
In het Oosten gaan mensen ver om het de gasten naar de zin te maken. Gastvrijheid zit ook de Russische baptisten met wie Friedensstimme samenwerkt in het bloed. Een Russische broeder, ouderling in een van de gemeenten in Moskou, zei het zo: ‘Voor ons is gastvrijheid gehoor geven aan de oproep van Jezus in Lukas 16: ‘Maak uzelf vrienden met behulp van de onrechtvaardige mammon.’ Wij willen de goederen en de talenten die God ons gaf gebruiken om vrienden te maken en mensen te winnen voor het Koninkrijk.’ Zo heb ik het in de praktijk ook zien werken.

Op Sachalin, een eiland dat twee keer zo groot is als Nederland – in het verre oosten van Rusland, precies boven Japan – woont en werkt broeder Iwan Arnaut. Hij is getrouwd met Maria, beiden zijn de zestig al even gepasseerd. Zij zijn er niet geboren maar er een jaar of twintig geleden vanuit Oekraïne naartoe verhuisd, om er de Heere te dienen. Broeder Iwan is pastoraal verantwoordelijk voor de gemeenten op het eiland. Maar ook voor de Koerilen eilandengroep ten oosten van Sachalin, waar kleine groepjes christenen wonen. Een aanzienlijk werkgebied voor een evangelist/gemeenteleider op leeftijd.