De nieuwe regiopastor

Het rapport ‘Kerk 2025’ rept met geen woord over een bisschop. Maar ziedaar, plotseling dook hij op in de synode en hij lijkt in één klap de Protestantse Kerk te hebben veroverd. ‘Protestantse kerk omarmt plan voor bisschoppen’, kopte Trouw enthousiast.

De synode heeft in november besloten om te komen tot een ingrijpende herindeling van de kerk. In plaats van de huidige 75 classes komen er ongeveer acht regionale classes. Die verkiezen ‘een (vrijwel) vrijgestelde voorzitter die herderlijke kwaliteiten heeft en opzienersgaven’

Bevoegdheden

In het synodebesluit volgen dan de belangrijke, maar ook cryptische woorden: ‘De doorzettingsmacht ligt bij het moderamen van de regionale classicale vergadering, en in persona bij de voorzitter’. Krijgt deze voorzitter bevoegdheid om tijdelijke maatregelen te treffen of om procedures op gang te brengen, dan is dat een grote verbetering.

Maar de formulering laat veel open. Veel zal ervan afhangen hoe ver zijn bevoegdheden gaan strekken. Als hij over gemeenten of ambtsdragers bindende besluiten gaat nemen, gaan we een grens over. Die bevoegdheid moet blijven berusten bij een ambtelijke vergadering of haar (breed) moderamen. En niet te vergeten bij de colleges: aan de onafhankelijke rechtsspraak mag niet worden getornd.

Een bisschop

Hoe komt het dat nu iedereen plotseling de naam bisschop in de mond neemt? Zo verwonderlijk is dat niet. Dr. J. Kronenburg pleit er al jaren voor, hij heeft er zijn proefschrift aan gewijd: Episcopus oecumenicus (2003). Prof. L.J. Koffeman heeft onlangs bij zijn afscheidscollege over de voorzitter van de regio-classis gezegd: ‘als het eruitziet als een bisschop en klinkt naar een bisschop, waarom zouden we het dan ook maar niet gewoon bisschop noemen?’.

Dr. A.J. Plaisier sprak in een interview van een figuur ‘met een bisschoppelijke functie’. De synode ging een stap verder: al snel lag er een motie op tafel om ‘onbekommerd’ van een bisschop te spreken. Ik zeg maar direct dat ik daar helemaal geen voorstander van ben.

Dr. P. van den Heuvel

 Lees de volledige tekst van het artikel in De Waarheidsvriend van 8 januari 2016.