De puinhopen van Beiroet

De verschrikkelijke beelden van de ravage gaan ons bevattingsvermogen te boven. Op 4 augustus wordt Beirut in enkele minuten door een alles wegvagende explosie in het hart geraakt, schrijft mr. A. van der Poel.

Libanon – het kende al een economische en politieke crisis, een voortdurende vluchtelingencrisis en de coronacrisis…

Heleen van den Berg, zendingswerker van de GZB in Beirut, appte even na het gebeurde: ‘Zojuist vond er een gigantische explosie plaats. Mensen zijn zo bang en in shock. Bid voor ons!’

En de volgende morgen: ‘Heer, hoe lang nog? De mensen lijden zo diep. Tegelijk weten we ons zo veilig geborgen bij Hem. Dank voor alle gebeden. Die hebben een grote impact. Misschien groter dan je je voor kunt stellen. Ik ervaar heel veel vrede en rust en helderheid om goed na te denken. De kerk is onmiddellijk begonnen met het organiseren van vrijwilligers en het inventariseren van de schade bij gemeenteleden.’ 

Machteloos, woedend, wanhopig

Het is een wonder dat van de diverse GZB-partners in Beirut niemand ernstig gewond geraakt is, maar de schade aan gebouwen in de wijde omtrek van de haven is groot… onvoorstelbaar groot.

Naast de dodelijke slachtoffers en de duizenden gewonden zijn ook 300.000 (!) mensen dakloos geworden.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 20 augustus 2020, of download de gratis pdf.

Bestel een los nummer, of neem een abonnement op De Waarheidsvriend.