Genderideologie ontmantelt identiteit van man en vrouw

Moederdag is kwetsend voor transgenders, vond een Engelse supermarkt en paste de kaartencollectie aan. In ons land vervoert de NS ‘beste reizigers’ in plaats van ‘dames en heren’, signaleert Tineke van der Waal.

Alleen man en vrouw is vandaag ‘veel te simplistisch’ en heteroseksualiteit niet meer de norm. Wat gebeurt hier? 

Je struikelt vandaag over termen als ‘gender’, ‘inclusief denken’ en ‘diversiteit’. Gemeenten en provincies zijn er druk mee in de weer, net als universiteiten en hogescholen. We hebben diversiteitsambtenaren, een diversiteitsbeleid, docenten ‘diversiteitsvraagstukken’, bedrijven met een heuse diversity board. Opzet van dit beleid is om minderheden voor te trekken en (voormalige) meerderheden een toontje lager te laten zingen, las ik in Elsevier Weekblad en veel mooier is het niet.

Bij diversiteit ging het tot voor kort vooral over integratie van culturele minderheden en over glazen plafonds voor vrouwen. Maar vandaag betekent het: genderneutrale toiletten, betonnen paaltjes in regenboogkleuren en vooral ‘jezelf kunnen zijn’. Verschillende landen kennen op het paspoort een derde geslacht en tobben in andere officiële documenten met hij/zij/het en vader/moeder.

Sekse ontdekken

Het is allemaal het resultaat van een agressieve en steeds meer succesvolle diversiteitsagenda in de westerse wereld. De genderideologie krijgt langzaam maar zeker handen en voeten in de samenleving. Weinig mensen realiseren zich dat het genderdenken top-down wordt aangestuurd door de Verenigde Naties, de Europese Unie en nationale regeringen, wereldwijd. De gevolgen daarvan zijn verstrekkend en nauwelijks te onderschatten.

De kerngedachte is: we moeten af van het plaatje dat je als jongen of meisje wordt geboren, dat man en vrouw elkaar voor het leven trouw beloven en een gezin stichten. Dat mag dan al eeuwenlang normaal zijn, vandaag geldt het als een idéé: iets wat tussen je oren zit en hoort bij opvattingen van vroeger.

Man/vrouw en homo/hetero zijn ‘veel te simplistisch voor de complexe beleving van seksuele aantrekking die mensen ervaren. We hebben meer verdieping nodig, en meer ruimte voor het individu om zich volledig te ontplooien.’ Aldus romanschrijver Gerrit Jan Wielinga, actief in de homolobby en oprichter van een denktank voor biseksuelen.

De lhbti-beweging wil dat we gaan geloven dat je je geslacht zelf kiest (lhbti staat voor lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen, zie kader). Niet biologische kenmerken maar gevoelens bepalen je sekse. Deze ontdek je dus gaandeweg en ze kan ook wisselen. Volgens deze ideologie is het discriminerend om te zeggen dat heteroseksualiteit de norm is – diversiteit is de standaard.

Benieuwd naar het vervolg van deze reportage? Lees het in De Waarheidsvriend van donderdag 26 april 2018, inclusief een zestal kaders met interessante feitjes rond dit onderwerp. Bekijk hier vast de pdf van een deel van het artikel.