Nieuwe gemeentezang

De uitgave van dr. Jaco van der Knijff, Ons Psalmboek, en van een nieuwe psalmberijming, De Nieuwe Psalmberijming, geven aanleiding om ons opnieuw te bezinnen op de praktijk van onze liturgische gewoonten, stelt ds. J.A.W. Verhoeven.

Het zingen van psalmen is kenmerkend voor de gereformeerde traditie, en in feite voor de gehele kerk. Wij zijn gewoon de psalmen te zingen in berijmde vorm. Dat is geen principiële kwestie. Je zou de psalmen ook onberijmd kunnen zingen, wellicht is dat zelfs beter.

Grote zegen

Dr. Jaco van der Knijff legt uit hoe het historisch verloop is geweest: Calvijn wilde de psalmen op de lippen van de gemeente leggen. Hij gaf daarom opdracht aan dichters en musici. Dathenus vertaalde dat onmiddellijk naar de Nederlandse situatie. Zo komt het dat we hier in Nederland psalmen zingen op melodieën uit Genève, in strofen.

Principieel is dat de gemeente psalmen zingt. De manier waarop dat gebeurt, is dat niet. Dat neemt niet weg dat er een grote zegen van uit gegaan is. Het is een bijzonder waardevolle traditie. Want de kinderen van de gemeente leren de psalmverzen uit hun hoofd en dragen die als een schat mee in hun hart. Wie kent niet de voorbeelden van oude mensen die niets anders meer weten dan psalmverzen?

Huzarenstukje

De keuze voor het zingen van psalmen in berijming leidt ertoe dat er een berijming nodig is in de volkstaal. Calvijn heeft zelf enkele psalmen berijmd, maar ontdekte al spoedig dat hij daarvoor niet de benodigde talenten had.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 27 mei 2021 of download de gratis pdf.

Bestel een los nummer, maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,- of neem een jaarabonnement op De Waarheidsvriend.