Paulus als radicaal

Hoe werkt radicalisering? Wat kunnen we ertegen doen? Brandende vragen over een verschijnsel dat velen verontrust en waarop we maar moeilijk greep lijken te kunnen krijgen. Dr. J. van Eck kijkt naar de radicalisering van de jonge Paulus.

De steniging van Stefanus vormt het begin. De raad die op religiezaken toe moet zien acht hem aan godslastering schuldig en men gaat onmiddellijk tot steniging over. Als detail daarbij wordt in Handelingen verteld dat ‘de getuigen’ (degenen die Stefanus’ uitspraken hadden gehoord) hun kleren ‘aan de voeten van een jongeling, genaamd Saulus’ (de latere apostel Paulus) neerlegden (7:58). Meedoen met de steniging mocht hij nog niet. Wel deed hij er de beslissende indruk bij op die tot zijn radicalisering zou leiden.

We mogen ervan uitgaan dat Lukas, de schrijver van Handelingen, Paulus persoonlijk heeft ondervraagd, zoals een goede geschiedschrijver hoorde te doen. Een detail als dat van het bewaken van de kleren van de mannen die Stefanus stenigden, moet hem door de apostel zelf meegedeeld zijn. ‘Zo begon het’, horen we hem in gedachten zeggen.

De steniging moet een overweldigende indruk op hem hebben gemaakt. Mannen van gezag die bij het horen van (naar hun mening) godslasterlijke taal hun vingers in hun oren stoppen. De voortvarendheid waarmee zij zich van hinderlijke kleding ontdoen om Stefanus eigenhandig te stenigen. De zondaar mag niet langer leven. Zo hoog hebben zij de eer van God.

De indrukken die Paulus bij de steniging opdeed zijn beslissend voor zijn verdere leven geweest. Hij ‘had een welgevallen’ aan Stefanus’ dood, vertelt Lukas, en als er een vervolging tegen de christenen in Jeruzalem plaatsvindt, doet hij volop mee. We zien hem de huizen langsgaan en er binnendringen, zonder onderscheid mannen en vrouwen meesleurend om hen aan het gevang over te leveren (8:1,3).

Lees het volledige artikel in De Waarheidsvriend van 13 februari 2015.