column

Bubbel

Op 4 april jongstleden sprak NRC-columnist Bas Heijne zijn eigen bergrede uit: een initiatief van de Bergkerk in Amersfoort, die jaarlijks iemand vraagt te reflecteren op Jezus’ bergrede.

Een van de dingen die Heijne van Jezus heeft geleerd, is dat we ons niet alleen onder gelijkgestemden moeten begeven, maar dat we uit onze eigen bubbel moeten komen. In een interview noemde Heijne als voorbeeld de manier waarop de commissarissen van ING, onder leiding van Jeroen van der Veer, topman Ralph Hamers een salaris van drie miljoen euro wilden geven, door alleen maar te kijken naar wat andere topmannen verdienen. Ze zaten zo in hun eigen bubbel, ontmoetten geen mensen die er anders over dachten, en voelden dus geen betrokkenheid bij mensen buiten de eigen kring. 

Daargelaten of dit exegetisch de sterkste interpretatie van de bergrede is, lijkt de aansporing om uit onze bubbel te komen juist in het kerkelijke steeds belangrijker. Of het nu de bubbel van de eigen bijbelkring, de plaatselijke gemeente, de synode, of gewoon de bubbel van kerkelijke mensen is, bubbels zijn er genoeg. Natuurlijk botsen de bubbels ook wel eens op internet, met name op Twitter; dan knettert het even en gaat ieder zijns weegs met zijn eigen, grote gelijk.

Uit onze bubbel komen is spannend, omdat we onze vanzelfsprekendheden verliezen en gaan luisteren naar mensen die totaal anders denken dan wij. Het is ook een oefening in nederigheid, maar zoals Jezus al zei: als we alleen liefhebben die ons liefhebben, doen we niets bijzonders. Ik stel me voor wat er zou gebeuren als christenen plots naar buurtverenigingen, muziekuitvoeringen, lezingen, sportverenigingen zouden gaan waar ze normaal niet komen, en daar echt gaan meedoen. Dus niet alleen zenden, maar vooral ook ontvangen. Maar ja, het zal er wel weer niet van komen, want we zijn te druk met andere dingen, die allemaal heel belangrijk zijn. Vindt iedereen in onze bubbel.

A. Huijgen