column

Grüss Gott

Vorig jaar bracht ik de zomervakantie door in de Oostenrijkse bergen. Ik geniet enorm van de groene weiden, hoge bergen, witte sneeuwtoppen, heldere meertjes en schone lucht. Wandelen, zwemmen en (als het meezit) lezen.

Op zondag de berg af wandelen, gelokt door het beieren van de kerkklokken. Me laten imponeren door de majestueuze schepping. 

Ik ben echter niet de enige die het er mooi vindt. Overal lopen vrouwen in burka’s en mannen in djellaba’s. Gondels vol gesluierde vrouwen, dik ingepakt tegen de kou. Mannen met grote auto’s en dure horloges leggen alles onophoudelijk vast op hun iPads. Thuis zijn ze zeker nog twee weken zoet met het bekijken van de filmpjes.

De reden voor de grote stromen van toeristen vanuit landen als Koeweit en Saoedi-Arabië ligt in het feit dat de pr-afdeling van Oostenrijk de afgelopen jaren flink heeft geadverteerd in het Midden-Oosten. Op vakantie zonder overal bloot te zien? Kom naar Oostenrijk! Op vakantie naar een land zonder al te veel uitgaansgelegenheden? Kom naar Oostenrijk! Nieuwsgierig naar net zulke groene weiden als van het paradijs die in de Koran beschreven staan? Kom naar Oostenrijk!

Uiteraard kunnen alleen de rijke oosterlingen deze reis betalen. Dat geld komt de Oostenrijker goed van pas. Voor mensen die goed betalen is men best bereid het typische Tirol-gevoel op te offeren en Shoarmatentjes en halal-slagerijen uit de grond te stampen en alle toeristische informatie in het Arabisch weer te geven. Europese toeristen kijken soms wat bevreemd en geïrriteerd. Ook voor Oostenrijkers wordt het zo nu en dan iets te gortig. Bijvoorbeeld toen een familie een schaap kocht en deze op straat slachtte.

Niet alleen fundamentalistische moslims vinden de weg naar Oostenrijk. Ook joden en christenen zijn er volop te vinden. Er schijnen zelfs reformatorische vakantieparken te zijn en speciale kerkdiensten-zoals-we-die-gewend-zijn.  

Toch was het ook bijzonder. Op 2000 meter hoogte lopen en ontdekken dat de orthodoxen van de drie wereldgodsdiensten vredig naast elkaar lopen. Keppeltje, hoofddoek, rok. Allemaal met bergschoenen. Allemaal op reis. Allemaal verlangend naar het paradijs.

Ik voelde vervreemding en verbondenheid. Had de sterke neiging in gesprek te gaan. Het groeten kon ik niet laten. ‘Grüss Gott!’

Elsbeth Visser